Czas pokarze .

Czasami zastanawiamy się nad sensem swojego istnienia, myślimy co by było gdyby..... od ponad dwóch tygodni mam tak zwaną chandrę nic mi się nie chce a w dodatku wiosna jakoś nie biegnie w naszą stronę do ukazania się. Co raz bardziej tęsknie za dniami gdy mogłam wyjść w mojej ulubionej skórzanej kurtce z adidasami na nogach i cieszyć się z cieplejszych dni. Chwilami mam ochotę spakować torbę, zabrać paszport i trochę odłożonej gotówki i wyruszyć w nieznane. Od roku mażę żeby pojechać do Hiszpanii i Portugalii i zwiedzać jestem w wieku kiedy każdy człowiek chce coś zobaczyć, osiągnąć,dać się ponieść emocją i nie żałować podjętej każdej decyzji związanej z ucieczką od tej szarej rzeczywistości. Za 2 lata kończę szkołę i może wtedy spakuję swój plecak albo jakąś malutką walizkę i wyruszę w świat żeby na starość nie żałować i mieć co opowiadać wnukom, przyjacielom i rodzinie. Czas pokarze gdzie nas nasze własne nogi zaprowadzą.